عشق بازی آسمون

هر چند که در کلبه ويرانی خويشمسرمستِ مه گلرُخ جانانی خويشممجنونم و ليلا شده دور از من و من نيزآواره آن راه بيـابانی خويشمچون زلف تو آشفته و پيچان و پريشانعمريست که در بند پريشانی خويشمهر کس به طريقی شده سر مست نگاریمن مست قد سرو خرامانی خويشمآزاد کنم از غم ايام که چنديستدر حبس غم و محنت طولانی خويشمغمنـاک نـگرديده ام اندر همه ايـامتا مستِ مه گلرُخ جانانی خويشم نوشته شده در چهارشنبه ۲ آذر ۱۴۰۱ساعت 15:48 توسط Alonebee | | عشق بازی آسمون...

نفرین به جهانی که غ مم شششششششش قسمت ما شد .... عشق بازی آسمون...

چه عجب ازین ورا حالی از فقیر فقرا کردی شماکجا ما کجا ....! منچستر خوش میگذره ؟ عشق بازی آسمون...